Rüyaların Çeperinde Şiiri - Rüstem Badıl ...

Sislerin ardında kaybolmuş bir gölgeyim,
Gecenin uykusuz kıyısında asılı kalmış,
Ruhumda büyüyen boşluk, yıldızların arasında,
Bir adım daha atsam, düşeceğim karanlığın sonsuzluğuna.
Her şey yarım kalmış, her şey biraz eksik,
Kelimeler boğulmuş sessizliğin derin sularında.

Zaman, bükülmüş parmaklarımın arasında,
Gözlerimde asılı bir bulut kümesi,
Yıllar geçip giderken gözlerime,
Geride kalan sadece külden bir masal.
Sonsuz bir patikanın kıyısında bekleyen rüzgar,
Beni nereye götürürse, gitmeye hazırım.

Hangi sabaha dökülür düşlerim?
Hangi yolda kaybolur ayak izlerim?
Bir yankı sarar kulaklarımı;
Bu sefer duyduğum, içimdeki derin uçurumun sesi,
Beni çağıran, beni içine çeken,
Sonsuz bir boşlukta süzülen o ince hüzün.

Gölgelerle konuşuyorum,
Ruhumun derin kuyusunda yankılanan seslerle,
Ve her adımım, bir rüyanın kırık aynasında iz bırakıyor.
Gecenin içinde, hiçliğin ortasında bir yolculuğum var,
Ama nereye varacağımı kimse bilmiyor.
Belki de her şey bittiğinde,
Sadece gözlerimde asılı kalacak bu suskun karanlık.

Bir kuş kanadında taşıdım tüm hatıralarımı,
Rüzgarın ninnisiyle savrulan o eski sesleri,
Ve her nefeste biraz daha uzaklaştı dünyadan.
Bir yangının küllerinde aradım kendimi,
Bulduğum tek şey, kendi izlerimin kayboluşuydu.

Bir çiçek gibi açıyorum karanlıkta,
Dikenlerim var ama rengim yok,
Ne kokusu var çiçeğimin ne de meyvesi,
Sadece rüzgarla savrulan bir boşluk,
Ve o boşluğun içinde kaybolan ben.

Uykusuz gecelerde yazıldı bu hikaye,
Sonu olmayan bir yolculuğun başlangıcı,
Belki de rüyaların çeperinde bulurum kendimi,
Ama şu an, sadece kaybolmayı biliyorum.