Rüya-Ölüm Şiiri - Sinan Karakaş

Kendini bilmiş zannedenler,
Ukalaca söylenmekteler,
Çürümüş kemik dirilir mi,
Et kemiğe giydirilir mi,
Kendince dalga geçmekteler,
Aslında cahilce söylemler,
Ağzı olanlar konuşuyor,
Konuştuğunu kulağı duymuyor,
Benimse kulağımı tırmalıyor,
Cevapsız kalınca söylemleri,
Gittikçe daha da azıtıyor,
Böyle ileri geri konuşunca,
Bir şeyler diyeyim dedim Sinanca,
Aynı yatakta iki insan düşünün,
Ayrı ayrı rüyalar görmekteler,
Bedenler yan yana dururken,
Ayrı alemde seyretmekteler,
Biri birinden haberleri yok,
Ne oluyor neler bitmekte bilmiyorlar,
Beden yatağın içindedir,
O halde rüyadaki beden kimindir,
İki beden mi taşınmakta bir can,
Biri gündüzleri ayakta veya oturuyor,
Diğeri geceleri yatakta rüya görüyor,
Ama görünümleri aynı, yok hiç bir farkları,
İkisinin de bir mi canı,
Rüyadaki gülüp oynarken bir beden,
Yataktaki bedenin haberi yok,
Rüyadaki acı çekerken,
Yataktakiyle kel alaka,
Aynı yatakta iki beden,
Birbirinden farklı ortamda birbirinden habersiz,
Rüyadaki beden kimindir,
Yataktaki beden kimindir,
İki beden sureten aynı,
Birbirinin kopyası gibi,
Şimdi sorayım mı bu nedir diye,
Rüyada bedenin kemiği nerededir,
Eti nerededir diye,
Rüyadaki bedenin eti kemiği var mıdır diye,
Ama rüyadaki beden uyanık bedenin aynısı,
Birisi fiziksel elle tutulur,
Diğeri ruhsal ama kendi ortamında yine elle tutulur,
Hadi inkar et bakayım, rüyadaki beden kimin,
Rüyadaki bedenin eti kemiği var mı,
Var diyeceksin değil mi,
Nasıl çürüyecek,
Nasıl dirilecek diye soracak mısın,
Ölümde rüya gibidir bilmez misin,
Yan yana iki mezar,
Mezarda yatanların birbirinden haberi yok,
Ölüm sonrası herkesi alemi ayrı,
Ölümü düşündüğünde rüya gelmeli aklına,
Kıyaslamalısın ölümle rüyayı,
Sanırım sorular artık gelmez aklına.