konuştukça kaybolan, bildiğim şeyler var...
oysa yetinmeli sevişene dek
duygulu şiirlerin hızlıca kana karışması gerek...
farkındayım ikimizin de gökyüzü ayrı
herkesinki de kendince mutlu ve elemli
aynı buluta dudak dayayıp öpebilmemiz mümkün mü?
hayallerimizi kazıdıkça
anılardan dökülen,
yitik duvarların altından
çıkan mavileri savunsak
onlara elverirsek belki kavuşabiliriz !
doğru ! bugün mavileri sırtladım
üstelik tanışmadığım hayallerimden
yitik, silik ve belirsizdiler
terasa çıkıp rüzgarlarla anıları savuran meleklerce ayıplandım
bu ilk kaybım değildi ona yazdığım şiirleri kana buladılar !
sunu
"kimin kapısını çalsa
pişman oluyor
ve rüyasında elmalı kurabiyeler yiyordu"
Kayıt Tarihi : 25.11.2024 16:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!