Dün sokağın köşesinde 
genç bir kadın duruyordu 
şımarık tavırları birazda küstah 
savurdu düz saçlarını geriye atarak
hayat mı onda idi yoksa o’muydu hayat 
durmaya niyeti yoktu telaşlı 
çarptı göğsüme sendeledim bir anda 
bende zaten kafa dumanlı 
saçları kara kirpikleri alabildiğine mavi
bir koku esip gitti burnumun direğinden
güzeldi..
Bilmiyorum nerden gelip nereye gittiğini 
baktım arkasından
oda heba mı edecekti yılları
silkindim kara düşünceden
razı değildim 
Dündü
yıllardır böyle derin uykuya dalmamıştım 
oysa günlerdir yatağım dikenli sarnıçtı.
yirmili yaşlarım da vardım hayata
ellisinde yandım boşa geçen yıllara 
iniyordum beşinci kattan sıfıra
vakit ilerliyor ömrün basamaklarında
her şey umrumda! 
Bu gün yine gördüm kara saçlıyı
tanıdık bir yüz gibi gülümsüyordu 
kederli bir bakış fırlattım dünden
ellerimi tutup “özür dilerim ”diyordu
gülümsedim bir anda 
o gençlik kokusu bir alaz olup öptü yüzümden 
ah ki…! 
yudum yudum güzelliği düne göre solmuştu. 
Sonrasında karşılaşırım her seferinde diye çıktım sokağa
göremedim! ...
22.06.2016 13.00
Jale KESKİN /İskenderun
Jale KeskinKayıt Tarihi : 23.6.2016 14:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
 
 



TÜM YORUMLAR (1)