Dün sokağın köşesinde
genç bir kadın duruyordu
şımarık tavırları birazda küstah
savurdu düz saçlarını geriye atarak
hayat mı onda idi yoksa o’muydu hayat
durmaya niyeti yoktu telaşlı
çarptı göğsüme sendeledim bir anda
bende zaten kafa dumanlı
saçları kara kirpikleri alabildiğine mavi
bir koku esip gitti burnumun direğinden
güzeldi..
Bilmiyorum nerden gelip nereye gittiğini
baktım arkasından
oda heba mı edecekti yılları
silkindim kara düşünceden
razı değildim
Dündü
yıllardır böyle derin uykuya dalmamıştım
oysa günlerdir yatağım dikenli sarnıçtı.
yirmili yaşlarım da vardım hayata
ellisinde yandım boşa geçen yıllara
iniyordum beşinci kattan sıfıra
vakit ilerliyor ömrün basamaklarında
her şey umrumda!
Bu gün yine gördüm kara saçlıyı
tanıdık bir yüz gibi gülümsüyordu
kederli bir bakış fırlattım dünden
ellerimi tutup “özür dilerim ”diyordu
gülümsedim bir anda
o gençlik kokusu bir alaz olup öptü yüzümden
ah ki…!
yudum yudum güzelliği düne göre solmuştu.
Sonrasında karşılaşırım her seferinde diye çıktım sokağa
göremedim! ...
22.06.2016 13.00
Jale KESKİN /İskenderun
Jale KeskinKayıt Tarihi : 23.6.2016 14:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Jale Keskin](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/06/23/ruya-982.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)