Dün gece rüyama geldin, sevgili..
Uzaktan bana yaklaştığını gördüm..
Yerde küçük, küçük su birikintileri,
Biraz önce yağmur yağmışcasına,
Çıplak ağaçların dallarından düşen, yağmur damlaları vardı..
Zaman o kadar yavaş ilerliyordu ki,
Sen yürürken eteklerinden esen rüzgarla, su birikintileri dans ediyor..
Dökülen damla damla yağmurlar,
Sana dokunabilmek için birbiriyle yarışıyordu..
Güneş seni o kadar kıskanmış olacak ki..
Bulutları yırtarak, ışık huzmelerini sulara gönderiyor..
Senin için yarışan o küçücük damlaları,
Buhar etmek için, var gücüyle savaşıyordu..
Sonra bir ara sen durdun..
Tüm cemalinle önünde ki birikintiye aks ediyordun..
Bir yıldız dolaşıyordu yer yüzünde..
Böyle yaparak, yıldızı iki ediyordun..
Kızıl bir elbisenin içinde iki oluyordun ve "bana doy" diyordun..
Oturduğum banktan, ayağa kalkmak istedim, yapamıyordum..
Ayaklarım kırılmış gibiydi, hareket ettiremiyordum..
Banktan aşağıya attım kendimi, sürünmek istiyordum..
Dirseklerimin yardımıyla, sana doğru sürünerek ilerlemeye başladım..
Biraz önce sen yürürken yumuşacık olan toprak,
Sanki bana yüz çevirmiş, dirseklerimi kanatıyordu..
Sanki, toprakta güneşte seni kıskanıyordu..
Vazgeçmedim sürünmeye devam ediyordum..
Su birikintileri yok oluyor..
Dudaklarım kuruyor..
Yutkunmam zorlaşıyordu..
Nefesim çöl rüzgarı gibi hoyratça eserek, gırtlağımı yakıyor,
Toz zerreciklerini havalandırıyor,
gözüme kadar getirip göz yaşlarımı kurutuyordu..
Durdum..
Takatim kesilmiş,gücüm tükenmişti sanki..
Başım toprağa düşmüş, nefes almakta zorlanıyordum..
Dirseklerimden süzülen kanlar,
Küçük bir ırmak gibi, yüzüme doğru yol alıyordu..
Gözlerimi kapadım..
Kaç saniye, kaç dakika, kaç yıl, kaç asır o durumda bekledim, bilmiyorum..
Sonra, tatlı bir çörek kokusu geldi burnuma..
Yok, yok bu kesinlikle vanilya..
Başımı yasladığım sol şakağımda, bir serinlik hissettim..
Sen bütün yağmur damlalarını toplayıp, baş ucuma gelmiştin..
Gözlerimi açtım..
Önce beyaz ayakkabılarını gördüm..
Kızıl elbisenin eteklerinden başlayarak, gözlerimi yüzüne kadar götürdüm..
Başucuma eğildin..
Sonra yanağımı okşadın..
Başımı kaldırıp, dizlerine yasladın..
"Ben geldim" dedin..
Sustum..
Konuşamadım..
İçimdeki fırtınaları sana anlatamadım..
Bir tebessüm belirdi yüzümde..
Sevindim, ama haykıramadım..
Sonra tekrar gözlerimi kapadım..
Ölüyordum, uyandım..
Tekrar gözlerimi kapadım ölmek için..
Uyuyamadım.....
Kayıt Tarihi : 20.1.2015 19:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!