Rüya Şiiri - Melahat Çetinkaya

Dün gece bir düş gördüm
Anlatmazsam ölürüm...

Nereden geldiyse aklıma
Alıp şiir defterimi,
Göstereyim diye ustalara
Gittim eski İstanbul’da
Şairler kahvesine.
Oturdum bir masaya sessizce.
Bir de ne göreyim sevdiğim tüm şairler
Bana bakıyor karşı masada
Kimdir bu çömez diye.
Toplayıp bütün gücümü
Vardım yanlarına.
Eğilip önlerinde selam verdim hepsine.
Aldılar selamımı gülümseyen yüzlerle.

Ve Birden bire,
Göz göze geldik Nazım Hikmet ’le
Diz çöküp önünde baktım mavi gözlü dev e
Okudum en sevdiğim DAVET şiirini.
Nefes nefese.
Okşadı saçlarımı
Aferin çömez dedi.
Uçtum sevinçten.
Dedim üstat şair olur mu benden?
Güldü mavi gözleri
Bir gün mutlaka dedi...
sarıldım boynuna öptüm yanaklarından.
Dedim bu Piraye ’nin yerine
Diğeri de sevdiğin bütün kadınlar için.
Okudum bir solukta
Kadınlarımız* şiirini..
Ve *VATAN HAİNİ *ni
Memleket hasretiyle doldu mavi gözleri.
Utandım insanlığımdan.
Kaçtım sessizce oaradan.

Burda bitmedi rüyam
devam edecek daha
sevdiğim şairlerle
Yeri geldikçe...