Sen uyurken,
Büyük büyük masalların kahramanı olurdun.
Sonsuz aşkın en zengin renkleriyle boyanırdın.
Rüyalarında yaramaz çocuklar gibi koştururken,
Dağılan saçlarını toplamak da hep bana düşerdi.
Küçük küçük buseler kondururdum yanaklarına.
En çok da dudaklarınla birleştiği yerlerine...
İyi uykular der,şarkılar söylerdim.
Hiç haberin olmazdı senin.
Sen kimi zaman mutlu,
Kimi zaman yalnızca huzurla uyurken,
Bir yerlerde ben mutlaka seninle gelirdim düşlerine.
Bir masum gibi;
Yalnız ve aşık ölesiye...
Kayıt Tarihi : 21.5.2014 01:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Elif Gülnur Parmaksız](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/05/21/ruya-902.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!