Rüya Şiiri - Önder Mehmet Akif

Adam oturuyordu, elinde çay kaşığı
Şimdiye dek olmadı, adamın hiç aşığı.

Bir anlam veremedi, duyduğu sese adam
Seviyorum diyordu, karşısında bir madam.

Seviyorum diyordu, titreyerek her yeri.
Belli ki sırılsıklam heyecandı tüm teni.

Durdu adamın eli bardağın dudağında.
Bakışları üşüdü aşkının kucağında.

Anlamadı ilk başta. Nasıl! dedi şaşarak
Yorulmuştu sanırsın yüce dağlar, aşarak.

Seviyorum diyorken yanakları al, aldı
Adam şaştı demiştim bardakta eli kaldı.

Kadın tekrar söyledi ben seni seviyorum
Seni sevmek uğruna gün be gün, eriyorum.

Gururum el vermedi daha önce gelmeye.
Cesaret edemedim seviyorum demeye.

Ateş düştü sineme seni gördüğüm zaman.
Sevdiğimden kime ne dedim benim bu adam.

Adam kalktı yerinden uzattı ellerini.
Nefes aldı derinden silmedi terlerini.

Seviyordu kadını lakin diyemiyordu.
Bulmuştu fırsatını ne dese, bilmiyordu.

Seviyorum demeye kalmadı cesareti
Kaçırmak istemedi karşıda ki afeti.

Kadın hafif uzattı titreyen ellerini.
Adam sarmak istedi o incecik belini.

Kolunu uzatınca sarmak için beline
Yattığı yastık geldi yazık ki ellerine.

Adam birden şaşırdı baktı uyuya kalmış.
Aşkını düşünürken rüyalarla aldanmış.

Adama bu rüyadan güzel bir anı kaldı
Artık onun gönlünde, güzel bir afet vardı.