Rüya Şiiri - Ömer Faruk Karaman

Bana bir adım uzaklıktasın,
Ama ayaklarım yürüyemiyor senin yanına,
Gel yanıma dercesine bana bakmaktasın,
Bir türlü söz geçiremiyorum ayaklarıma...
Olduğum yerde kenetlendi kaldı bedenim,
Hareket edemiyorum ne sağa ne de sola,
Vücudum kor gibi, titremekte ellerim,
Uzatamıyorum kolumu senin kollarına...
Etraf sessiz ve sakin, hava puslu,
Sanki bir hain tuzağın içerisindeyim,
Yüreğimde yaşanamamış bir aşkın yokluğu,
Sanki bana doğrulmuş namlular, mermilerin hedefindeyim...
Bir ışık var ileride, sana benzeyen bir gölge,
Gözlerimi kısarak seçmeye çalışıyorum,
İlerliyor ve yürüyorum yanına doğru aheste,
Ürkütmemek için ufak adımlar atıyorum...
Ne var ki ben yaklaştıkça uzaklaşıyor o gölge,
Ne oluyor bir anlam veremiyorum,
Yaklaştığımda ilerideki köşeye,
Birden karşımda kendimi görüyorum...
Ardından her taraf aydınlanıyor,
Ve kendi suretimde insanlarla doluyor etrafım,
Hepsi ağır adımlarla üstüme doğru yürüyor,
Çatık kaşlı “benlerle” kaplandı her tarafım...
Ne oluyor diye merak ederken bir yumruk iniyor kafama,
Kendi kılığımdaki insanlar beni yumrukluyor,
Ve bir hançer saplanıyor sırtımın ortasına,
Kendi suretlerim bir olmuş, benim canımı alıyor...
Gömleğim kan içinde kaldı, bedenim yanmada,
Kanın sıcaklığı içimi titretiyor,
Ve birden sen dikildin karşıma,
Kanlar içindeyim, şaşırdım, Allah’ım ne oluyor...
Ve bana diktin deniz gözlerini, kaşlarını çatarak,
Bana kırılmış, sitemkâr olmuşsun,
Bana doğru geldin ağlayarak,
Kim ne dediyse sana bana kinle dolmuşsun...
Ortalık kan kokusu, etrafta suretlerim ve sen,
Neler olduğuna anlam verememekteyim,
Terli bir şekilde irkilerek uyandım birden,
Meğer rüya imiş tüm olanlar şükretmekteyim...
Kalktım yüzümü yıkadım kendime gelmek için,
Bir avuç su vurdum yüzüme,
Ve yeniden aklıma geldi bırakıp gidişin,
Ve yeniden bir sigara yakıp daldım düşüncelere...
Sen aslında bana hep uzak olmuşsun,
Meğer hiç sevmemişsin beni,
Yaşadığımız her şey yalanmış aslında,
Yaşadığımız her şey bir hayalden ibaretmiş,
Yıllarca boşa gezinmişim sokaklarda,
Ayakkabılarım boş bir ümit uğruna eskimiş...
Kaldırımlar yalandan yere şahitlik etmiş sevdama,
Elden bir şey gelmez yanık yüreğim unutacaksın,
Ve son bir söz olsun bu, yıllarca yar bildiğim aşkıma,
Buruşturup attığım kağıtlarda, hiç bitiremediğim bir şiir olarak kalacaksın...