Çoban yalnızlığı çöküyor
Yıldızları yorgan yaptığım
Issız gecede üstüme
Ağır geliyor göz kapaklarıma
Sırtımdaki aşkın kamburu,
Sessizliğin sesini dinlerken
Bir rüya görüyorum sonra,
Yaşanmış aşklara dair.
İçim içime sığmıyor
Sevinçten uçuyorum,
Anka kuşu kanadında,
Zümrütten tepelere.
Solgun hayalin beliriyor
Bulutların üstünde birden
İtiyorsun yürekten uzattığım eli
Kendinden kaçtığın
Lisan-ı halinden belli
İrtifa kaybediyorum
Gözlerinden ansız.
Umutlarım yıkılıyor
Boşluğa çakılıyorum cansız
Kan, ter içinde uyanıyorum
Gözlerim ferfecir, odam loş
Ellerim, ellerim bomboş…
Kayıt Tarihi : 14.6.2012 15:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!