Benim yandıgım gibi yandı toprak
O nun izni olmadan düşer mi yaprak
eller açıldı yalvarıyoz yarap
Sana şükretmeyen kullara yazık
yandım kül oldum medar sız kullara
Döküldüm savruldum tozlu yollara
Gül olup açmak isterim dallara
Gül için ötmeyen bülbüle yazık
Dünyadayken mahşeri unutanlar
Fani meka nı dünyaya kuranlar
Mahzenli alemi saray sananlar
Cenneti görmeyen kör, kula yazık
Geceler yıldızlar şükran sana
Mehasin,ay gökkubbe sultan sana
Münasıp ferş kainat hayran sana
Güneşin dogmadıgı güne yazık
Bükük dizlerim sani-i zülcelâl
Açık ellerim kadir-i zülkemal
Nurani ibad nefrin verme zeval
El açıp tövbe etmeyen kula yazık
Siir harun yildirim
Cumlelerin anlami
Nurani ibad nefrin verme zeval (nurlu kullara kin nefret verme)
Sani-i zülcelal(ululuk sahibi)
Kadir-i zülkemal (güzellik sahibi)
Medar (sebeb)
Mehasin (güzellik)
Mahzenli (gayar depo)
Feerş (yer yüzü)
Münasib (adınla naminla)
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta