Rüya Şiiri - Zeynep Özkök

Bir duvar gibi gelirken acılar üstüme
Nereye kaçmak istesem hep kapalı
Kapalı kutular gibi kapalı
Gece gibi karanlık
Bir yıldız gerekli, ay gibi aydınlık
Yolumu kaybetmiş dolaşırken başıboş
Peşimde yalnızlığım, önümde hatalarım
Ve yanımda sevgimle, hasretimle
Kaçarken insanlardan sana yakalanıyorum
Daha da ilerleyemiyorum, gidemiyorum
Adım atacak olsam sesin geliyor kulağıma:
“Seni seviyorum”
Cevap verememiyorum çünkü ben de bilmiyorum
Ne hissettiğimi, ne düşündüğümü, ne söylemek istediğimi
Cevap veremiyorum ne sana ne de kendime
Sonra rüya bitiyor, ben uyanıyorum
Gökyüzü düşüyor üstüme, nefes alamıyorum...