Ruya Şiiri - Şair İnzivaa

Gökyüzünde her damla inerken yeryüzüne

Yağmur yüklü bulutlar çöküyor gözlerime

Yanağımdan süzülen yaşlar yağmurda kaldı

Islak ve nemli gözler şimdi Elifsiz kaldı

Yağmurları taşıyan bu melek orduları

Yakaladı gözümden süzülen duyguları

Onlar bile acıdı bu kalbin sahibini

Dua ettiler ona duysun diye bu sesi

Gecenin karanlığı gecenin yalnızlığı

Tıpkı bir ölüm gibi benim ruhumu sardı

Belki çaresizliği belkide ümitsizliği

İçimdeki büyük acı yürekte duygu seli

Hunharsızca yakarken gölümü benliğimi

Derdimi anlatmanın bir anlamı kalmadı

Yeşeren tüm umutlar artık anlamsız kaldı

İçimi acıtarak gene içimde kaldı

Oysaki o sevgiyi senin için yeşerttim

Bu gönlün sarayını sana emanet ettim

Yıldırımlar yakamasın kavurmasın istedim

Belki sen anlamadın belkide anlatamadım

Hep ümitle bekledim belki seversin sandım

Şartsız ve ön yargısız, sarayın sahibiydin

Bu yüreğin aslında yalnız tek hâkimiydin

Bu yürekte salatant sahibi tek sen kurdun

Belki kapında köle belkide bir bekçi oldum

Mutlu yaşatmak için Rabbime yeminliydim

Ömür boyu sürecek bir aşk olsun istedim

İnan yanında huzur mutluluk buluyordum

Sana kavuşmak için her günü sayıyordum

Çocuğumun annesi evim sultanıydın

Düşlerimdeki kadını kalbimin aynasıydın

Peşinden koşturacak çoçukları düşledim

Baba diye haykıran sesleri hayal ettim

Huzuru mutluğu yakaladım sanmıştım

Ama hepsi ruyaymış geçte olsa anladım

Uyandım ve ağladım.............