Ruya... Şiiri - Çağlar Doğu

Yazı yolcu ediyordu caddeleri İstanbul’un
kıyısında köşesinde bir mırıldanış gibi öylesine
ve kim bilir hangi umutları son buluyordu
simidi çayı düşünen bedenlerin

Dört tarafında kimsesizlikler saklanan
kayıplara yazı turalara sorulan husumetlerdi
sabah kahvaltısında yaşananlar
oysa akşam haber vermezdi gelirken

Siyaha boyanırken caddelerin ışıksız kalanları
ürperirken içleri insanların
oralarda yaşamak zorunda olanları
başka günler doğuyordu az ötelerinde

Belki de batırılıyordu güneşi tertemiz yarınların
çamura bürünüyordu tertemiz bedenlerin sahipleri
bunu kim önemserdi
boka bulanan gece yarılarındaki

Ninnilerin duyulduğu bir vakittir aslında
kulaklarında zulüm gözlerinde ihtirası olmayanların
kirlenmemek için hayata sekte atanların
kimsesizlerin duyduğu melodilerde tın mın...

Yedi tepeden salınıp yanına uzanırım
gözlerinde ben, gözlerimde gözlerin
sen en içlerime kadar akarsın tutmam, tutamam
kapatır gözlerimi huzuruna sığınırım
sonrası bir başka rüya...