......................sonra
kendimize yürüdük
kopyalandık başka resimlere
kundaklanan coğrafyada
kimse dönüp bakmadı
yıkılan köprülere
üstümüze çığ düştü yaz gününde
beyaz karanlığa gömüldük
sildiğimiz güneşi bir daha bulamadık
sonra
demir kapılar kapandı
ayrılığa tutuklandık
aynannın değişmez kanunudur
yüzüne bakmayanı unutur
atlaslara çizmemişler
aşkların da kıyısı varmış
buz mavisi rüyaların
yenilmez armadası
kâğıttan kayıklarmış
kimi oyunlar alkışlarla başlar
ıslıklarla son bulur
................................sonra
birden sustu bütün kuşlar
ve geri sayım başladı
yelkovanı vurmasaydım
akrep çıldıracaktı.
İzmir/ 29.10.2008
Yalçın BenlicanKayıt Tarihi : 14.11.2008 19:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu son yapraktı dalımdan kopan
Bu yaş gözlerimden dökülen son damla
Ve ağzımdan çıkan son sözdü bu sana
Son olarak ‘beni unutma’
Bu son nefes alışım
Bu son bakışım dünyaya
Artık bedenimin son hissedişi
Kulaklarımın son duyuşu
Acı tebessümünü son kez yapıyor dudaklarım
Çok kez boşa yorduğum beynim
Son kez çalışıyor
Artık son defa tadıyor ve son defa yutkunuyorum
Her şey anlamsızlaştı bedenimde
Kalbimde son vuruşlarını
Her şeyin sonu..
Ama şimdi ÖLÜMÜN BAŞLANGICINDAYIM…
YUREĞİNİZE SAĞLIK ÇOK BEĞENDİMMM
dostlukla
TÜM YORUMLAR (2)