Rüya Şiiri - Ayşe Çabuk

Ne zaman başım göğsünde ve hafifçe nemli
Ne zaman bakışların gözlerimde; korkudan hâli

İşte o zamana, bir rüya görümü vakit kala
İsimsiz imbiklerden süzülen o rakik sızıntılar,
Sırlayacak asırlarca sakladığımız yabanlıkları...
Ben sana yoğrulan hallerden geçeceğim
Sen bana yoğurduğun her hali seçeceksin
Elinin terinden akan, asi emeklerce ılık
Her lokmanın acımsı kokusuyla uyandığım,
Günlerin tılsımını ifşaya nazır bekleyeceğim
Ve bedenimde sana çeken her bir ifadeyi
Sana adayacağım, veremediğin sırların gibi...
Eremediğim dokunuşlarını bir hale koyacağım
Gecikenlere mahsus mühürlenmiş tüm sitemleri
Uykudan âri bir vakit,alıp koynuma uzanacağım
Belki kaygısızca sana dillendireceğim bir düşte,
Düşmeden bu defa dipsizliklerce yeniden yeniden...
Artık sırrına vakıf olduğum bir dağa çıkacağım
Uzun saçlarım olacak; kayıp umutların kadar uzun...
Ve siyahı, senin düşlerinden hevesle toplayacağım
Yorgunca erkenden kucaklaştığın uykudan ayıp
Dilinde huzura konan ithaf öznesi kelimeler,
Tüm renkleri, müsterih bir beyaza yoracaksın
Saçları; baharın sardığı, ahşap yuvanın saçaklarına...
Doygun bir bebeğe dönüşecek güzel dudaklarında
Nihayet, benim düşüme içkin çocukluk ayrılıklarım...
Bakışların bu kez ve ilk kez yürüyecek gözlerime
Yürüyecek gözlerimden tâ annelik göklerime
Dillendiremediğim tüm düşlerime, o saklı
Yegane yorunu mırıldanacaksın sessizce
Binlerce ezgi yüklenmiş her bir hecesine
Tek bir kelime, düşümden düşen diline
Sana ayrı işittiren kendini benim işittiğimden
Kendi sesinden akacak kulaklarına meylim
Sen ‘Yüreğim’ diyeceksin, duyduğun sesin ‘anne’
Başım, o dakika doğmuş bir bebek kadar nahif
Ve göğsün, o dakika analığa ermişçesine ürpertide
Bileceksin artık, asla sonuna dek dinlemediğin
‘Ben’ diye başlayan cümlelerimin,sana dair olduklarını

Ne zaman başım göğsünde ve hafifçe nemli
Ne zaman bakışların gözlerimde; korkudan hali