Gökyüzü yine karanlık gözlerimde,
nekadar aydınlık olsada gerçekte.
Bir acı yel esiyor; sesini duyuyorum sanki,
yüzünü görüyorum o karanlık bakışlarımda,
o acı esintinin içinde.
Dudakların dudaklarıma degiyor sımsıkı sarılıyorum sana,
seni nekadar özledigimi birkez daha hissediyorum,
delice atan şu kalbimde.
Birden; irkiliyorum gözlerimi açıyorum,
megerse bu bir rüya imiş,
aslında sen yokmuşsun hiç gelmemişsin yanıma.
Ama olsun sevdigim; seninle rüyalarda buluşmak,
seninde dedigin gibi ben sensizligin acısıyla kavrulurken,
senin hayallerini gerçekleştirip mutlu oldugunu bilmek,
yeter bana.
13.10.2008(Kıyıköy'de salda)
Ohannes ÇakraklıKayıt Tarihi : 14.10.2008 16:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ohannes Çakraklı](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/10/14/ruya-540.jpg)
VE DAHA HARİKA ESERLER OLUŞTURACAĞIN TEMENNİSİYLE...
SEVGİLER
yüreğin öyle sevgiyle ışıldıyor ki... hep böyle sevgiyle kal...
TÜM YORUMLAR (3)