Rüya Şiiri - Yavuz Taş

bir hülya gibi girdin yaşama
eskiye dair ne varsa attım adım sıra
kaybolan gözlerimi
bıraktım gözlerinde kaybolsun arasıra
yüksek doruklara baktım
gecelerce hep sana aktım
kavga ederken umutsuzlukla
bir mabet yaptım sana
gönlümün en güzel kuytularında

kirpiklerine takılıp siyahını hep aradım
yok dediğin nedir?
yok demektende korkmadım
yokluğu duymaktanda...

hayat kısa sevmek sonsuz
ne yana düşersin güzel kız bilinmez
yaşamak eğer göğünde aşk yoksa
bilki çok anlamsız...

tedirginlik yaşamın ta kendisi
kıvrımlı saçlarında gizli belki bir ömür
bazen hülyalar gerçek olur
bir uzun rüya dönüşür yaşama
gerçekce erkekçe yaşanır belki

acı hiç oldumu sonsuzca
elbet yarası geçer
elbet güneş açar gözlerinde bolca
hak budur hüküm allahın
hüküm verilmez asla onsuz
yeise kapılma üzüntüyü düşünme
aralık mevsimi olmasın deme
bestelenmiş aşklar elbet çalar gecende
kış da olsa mevsim gücenikliğinde
asla aşksız olur deme
buz tutsada ağaçlar ve yapraklar
şehir donsada yalnızlıktan
o güzel gülüşün ısıtır üzülme...

teğet geçerken sevgiye
yüksek rakımlı bir sevgiliye uzarsın
hem nefesin yetişir belki soğuğa
hem sıcağı ömrünce ararsın

bilki nefes tek kişilik değil
aç kalmadan karşılıklı uçamazsın
kanatlarında bir isim yazılır kimbilir
ve o isim seni yazmıştır kalbine
gerçek olur çıkar sanallıktan
beyazlar içinde sarılır gerçekce sana
bir şehir başka şehire döner
ağlamayıda öğretir belki sana
gülmek çok yakışsada