Rüya Şiiri - Turgut Toygar

Ah! Evet, evet işte rüya
gölgeler diyor birisi
rüyalarda yeri olmaz
gölgelerin ah işte
rüya evet şimdi
hangi zamana aksa da
şimdidir rüyalarda

Gelme demez kimse
gelemiyorum der
dese de orada rüyada
zorunlu bir duruşu
vardır ne kadar hayata
benzese de yok oluşlar
hep aynı acıyı verir

Bura da bu coğrafyada
iç içe geçen evler
birbirine açılan kapılar
aynı dalda büyüyen
birbirine yabancı çiçekler
hep kendisine çıkan sokaklar
heybetli bulvarlarıyla
kaybolma aidiyetini
rüyayla besleyen şehirler vardır

Hiç özlenmeyen düşer bazen
kaldırırsın tuhaf
en çok özleneni düşürürsün
rüyanın saten zemininde
göz kapaklarına

Kelime oyunlarıyla
kışkırtılmış zekânın
akla karşı gelen
bildirgesini okur bir çocuk
artık ağaçlar uçmak içindir
uçurumlar yürümek için
gökyüzü denizinde
bir sincap yüzer
yeryüzü denizinde
bir adadır kent
bir rüyadan uyandığında
rüyanda hayata karşılık gelen
mavi bir değirmen
imgesini öğütür
gündüzün sarkacı eğrisiyle
sabah ezanlarında başlar
salınımına. Uyanırsın erguvan
yani rüyadır.
bir rüyadan uyandığında rüyanda