Rüya Şiiri - Nuh Yıldız

Neresidir bilmem
Yavaş, yavaş yürüyorum
Cumbalı ahşap evlerin arasında
Karanlık çökmüş sokağa
Ay bulutun arkasında
Rampa aşağı iniyorum
Tam sokağın ortasında

Beni gösteren bir eli, bir sesi hissettim
Döndüm, bir karartı var sokak ortasında
Tekrar yürüyecektim ki
Çakan bir kıvılcım
Patlayan silah sesiyle vuruldum
Yatıyorum, parke taşlı kaldırımda

Camlar sim siyah
Sokak derin uykusunda
O an ilk kez, yalnızlığımı hissettim
Bir dost aradım, sinesine yaslanacak
Yalnız kalmıştım
Beni sahiplenecek, kimse yoktu etrafımda

Yağmur başladı, ince, ince
Serin, serin alnıma düşüyordu, yağmur damlaları
Serinliği tüm vücudumda
Kıvrılarak akıyor
Kanımın karıştığı, yağmur suları
Islak parke taşlarının arasında

Sabah olmak üzere, şafak zamanı
Çöp bidonlarının yanında
Küçük bir kız belirdi
Hayretle bakıyordu bana
Önce dehşete düştü
Sonra yaşadığımı fark etti
Gülümsedi elleri, kirli yanağında

Kolumdan tutup salladı
Birden doğruldum ki
Yataktayım
Bismillah, rüyada’ mıydın dedi
Kolumdan tutmuş hanım
Hemen yanı başımda

Kan, ter içinde kalmışım
Alnım ıslak
Rüyanın etkisinde kalarak
Islandığımı sandım
Rüyamdaki yağmurda