Düşümde...
Uyumak unutmak mı?
Bilemiyorum ama
Düş gördüm.
Karanlığın gerçekliğini
Sanki yüzüme vurdu.
Korkuyla uyandım.
Film şeridi geçiyordu
Gözümün önünden.
O korkuyu tekrar yaşıyordum.
Vücudum sırılsıklam olmuştu.
Bir daha seni göremeyecektim
Sevgilim,
Çünkü düşüm gerçek olmuştu.
Gecenin ürpertisi
Gündüzleri sarmıştı.
Ben sevgilimi kaybetmiştim
O bir daha gelmeyecek
Gecelerimi süslemeyecekti.
Vücudunun sıcaklığını
Bana sunmayacaktı.
Çünkü o,
Çok uzaklardaydı.
Ölmek mi denir buna
Bilemiyorum ama
o çoktan ölmüştü
Ruhumda,
Benliğimde...
O artık gelmeyecekti,
Beni sevmeyecekti.
Elleri elime değmeyecekti.
Biliyorum
Bana kızıyordur
Ölüm sonsuzluğunda...
Gelmiyorum, gelemiyorum
Sevgilim diyemiyorum
Çünkü bana
Can katamıyor
Can istiyor
Ölümün soğukluğunda,
Denizin soğukluğunda...
Gördüm kayboluşunu
Ve uçup ruhun gidişini,
Ölüme yaklaştım
Be Annem…
Ne olur alma yanına
Cennet mekânım olsun.
Ama bu dünyada
Karanlığım aydınlansın.
Göreyim güneşin doğuşunu,
Dünyanın güzelini.
Elini uzatma anne
Elimi vermeyeceğim.
Çünkü alırsın beni de yanına,
Yanına varmayacağım,
Kusura bakma anne,
Düşümde seni gördüm,
Aslında,
Ölmeden öldün!
Erdoğan TEKİNARSLAN
Kayıt Tarihi : 19.2.2008 22:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Erdoğan Tekinarslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/02/19/ruya-476.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)