Rüya Şiiri - Bülent Ateş

Islak Mısraların sevgiliye kavuştuğu andı
Mihri-mah aynı anda ufuklardaydı
O ışık ki gece ve gündüzü taşırdı efsununda
Hasta gönülleri tedavi ederdi efkarlı ruhunda

Ayrılmaya yüz bulmaz yarin ruhundan
Bir tat ki alınmışsa dudakların tuzundan
Bin yıllık şarabın yıllanmış tadıydı dudaklarda
Çatlamış dudaklarda o tuz açmıştı bin yara

O hazzı anlatmak mümkün mü bu dizelerde
Hicran gönülde şıralaşmış hani aşk nerde
Hayyam'a sorarsanız Cihan'dı koynunda
Mecnun'a sorsanız Leyla'ydı sahrasında

Bir rüya ki ezelden ebede değin sürer
Fasıla biter velakin bitmez o makber
Ne düşün farkında aşık o efsunun altında
O hep yâr ile düş âlemi saltanatında

Hangi güne uyanmak o rüyaya bedel
O rüya ki yârin ruhunda yaşatan el
Uyandırmasın yârin sesinden başka ses
Hep devam etsin taki gelince son nefes.

Bülent Ateş