Rüya Şiiri - Attila Şanbay

İşte yine radyoda, ''Porto Fino'' çalıyor...
Sarılarak dinlerdik, tek kelime etmeden
Bizim şarkımızdı o, bizim içindi bir tek
İçimi acıtıyor, şimdi sensiz dinlemek...

O kafe hâlâ açık, yine aynı garson var
Bilirsin, biz gidince servisi o yapardı
Oturduğumuz masada, hâlâ aynı örtü var
Hani sen çok severdin, üstünde kalpler vardı

Köşedeki çiçekçi kadın hâlâ duruyor
O gülleri yalnızca bana satmıyor muydu?
Ama yine burda bak, aynı yerde duruyor
Acaba gittiğinin farkına varmadı mı?

Neden her şey yerinde, her şey eskisi gibi?
O çiçekçi, o kafe, o şarkı; Porto Fino...
Bunlar yalnızca bizim rüyamıza aitti,
Neden hâlâ burdalar, bilmiyorlar mı? Bitti...

Attila Şanbay