Rüya Şiiri - Ali Şimşir

RÜYA

Yaşamın her kesitinden kendine çare olamayan
Bitap insanları görünce gözlerim
Bir garabet hissiyle gider gelir
Hep kıyılarda,sessiz ve kimliksiz bedenim.
Kişi sadece rüyasında özgür, yalnız ve kendine has
Hayat sadece pembe rüyalarda güzeldir.
Gerçeğe adım atınca sabah olupta
Yine aynı hüznü paylaşır bütün demsiz yürekler.
Yine mecbur kaldığım insan
Mecburiyetten giydiğim elbise
Aynı trafik beni delirten har gibi üsütüme çöken
Aynı aynı aynı yine herşey aynı
Telaş,koşturmaca her zaman ki yalan iltifatlar
Ve ruhu okşadığı sanılan sahte sevgililer
Oysa bu kadar zormudur ki nefes almak
Bir sevgiliyi koluna takıp fütursuzca dolaşmak
Sevdiklerine ulaşmak onlara dokunmak
Sevgini gerçek sevdiklerimle paylaşmak
Bu kadar zormu?
Dolan gözlerimi açmak hissi bile
Donduruyor kanımı
Sık sık saydığım kaldırım parkeleri
Gibi şehri süslemekten başka bir kaidem yok belkide
Değişmek isteyen yıprandığını insanlara üzerine basıldıkça
Haykıran bir parke gibiyim sanki!
Güneş bir tek beni aydınlatmıyor sanırım
üzerimdeki kalkan onada izin vermiyor belki
yağmur üzerime yağmıyor yine
Kendi ile beraber ruhumuda temizleyerek süzülmüyor
V e beni en çok hüzünlendiren yine ev dönüş yolu
Yanlızlığıma gömülüşüm.
İstemeden suratıma astığım
Gülen adam maskesi ile beraber
Yine inime dönüyorum.
İçimdeki tek sevinç tek coşku
Devam etmek kaldığım yerden hayallerime
gözlerim bu dünyaya kapanacak
belki ama kendi kurduğum dünyada
Kendi sevgilerim kendi korkularım benim duygularım olacak
Ve yine hiç istemeyeceğim sabah olmasını
Ama her güzel şey gibi o da bitecek
Nede olsa sonuçta sadece bir rüya! ! ! !