Geçen akşam rüyamda gördüm güzel annemi...
Dedi:
Yavrum üzülme!
Dersine çalış, emi!
Hayat budur:İnsanlar doğar, büyür ve ölür,
Geride kalanların gözyaşları dökülür.
Ve sonra yeni baştan, hayat devam edecek,
Ölüm, er geç herkese, el edip, gel diyecek.
Yalnız arkasında hayırlı bir eser, iş,
Bir hayırlı evladı bırakanlar ölmezmiş.
Büyüttüm, çok şükürler...İstedim ben de seni,
İnançlı, temiz çocuk halinde yetişmeni.
Şimdi oğlum, ah yavrum, belki senden uzağım,
Ama senin sevginle, sımsıcacık kucağım.
Hiç ağlama, dua et, anacığına her an,
Beni mutlu edecek, iyi bir çocuk olman!
Güzel yüzünde o an, tatlı gülümsemesi...
Uyandırdı rüyadan, “Bana gel! “diyen sesi.
Kayıt Tarihi : 20.8.2005 21:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Rıfkı Kaymaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/08/20/ruya-192.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)