Rüya Şiiri - Necdet Arslan

yazılacak bir roman taslağının
bahçe kapısından dışarı attık kendimizi
belki kısa süreliğine firardaydık

tarlalardan geçtik
güz dönümüne yaklaşıyordu günler
deniz ışımak için sancılıydı
kaygılarımızı isyan türküleriyle değiştik karanlıkla

Bir otele gitmişiz.
kaybettiğin telefonunu ararken kıyı köşe
eskimiş yağmurları dövdük birbirimizin alnındaki
mühürlerini çekiçle hırpaladık
dizginleri tutan müşkül kollarımızın

ansızın bahar geldiğinde
bir şiir kuşluğunda uçsuz bucaksız denizlendik
karıncalar gibi oradan oraya koşarken
şaşkın tedirgin ve biraz acemiydi adımlarımız

aşka mı evrildik sonra
ah anımsayabilseydim söylemez miydim
kim kimde firardaydı
ödünç yollamıştım galiba sana sözcüklerimi

sen hangi yıldızın verandasından
el ediyordun bana
bilemedim