Rüya Şiiri - Aşık Rıfat Yılmaz

İki gecedir rüya görüyorum,
Hep aynı, bir karabasan.
Etraf zifir karanlık,
Yok bir damla ışık.
Nefes alamıyorum,
Boğuluyorum,
Dayan dayanabiliyorsan.
Çırpınarak, ter içinde uyanıyorum,
Rüyamdaki gibi ortalık,
Karanlık.
Uyu uyuyabiliyorsan.
Duaya başlıyorum:
“Sonsuz aşkım bir duysan,
Bir el uzatsan,
Ya da bir merdiven bulsan,
Beni bu kuyudan çıkarsan!”
Devam ediyorum:
“Tanrım, artık gelmesin bu rüya,
Olmasın bu karabasan!”
Duydu beni sonsuz aşkım,
Hem de tanrım.
Öyle bir merdivenle geldi ki,
Bulamazsın arasan.
Çıkardı beni kuyudan.
Dün gece rüya görmedim,
Son buldu karabasan.