Rüya Şiiri - Fatih Karakaş

Sen !
Gerçek diye kendimizi kandırdığımız algının dışındaki alemdin,
Sevda sandığımızsa cevapsız sorular delhiziydi,
Bağ Bozumu bir hazan gibi lal,
Bir o kadar da sırtımızda maziden kalan vebal,
Bulduğumda seni farklıydı zaman sadece,
Yanlış adreslerdeydik,
Ve bir garip simülasyondu hayatlar,

***

İsimsiz mektuplar yazıyor,
Şişelere koyup salıveriyorduk ummanlara,
Nereye gideceğini ve kimin eline geçeceğine aldırmadan,
Kalabalıkların yuttuğu yalnızlığımız,
Ve bir o kadar aşka susamış alabildiğine pervasız,
Kumral bir şaşkınlık içerisindeydi tüm umutlar...

***

Ben ki gönül deryasının sahilindeki kum tanelerinin birindeydim,
Rüzgarın getirdiği dalgalarla ıslanan,
Uğultular ve gün geçtikçe benliğimi kuşatan sorular çoğalıyorken zihnimde,
Sesin uzaklardan bir nehir çağlaması gibi yankılanıyor kulaklarımda...

***

Susma ! depremlerle sarsılıyor ruhum,
Virane oluyor yürek ülkesinde sevda kaleleri,
Yalvarırım işkence etme seni bu denli sevene,
Ve kendini mahrum bırakma lal etme mutluluğu,
Sensiz bir yalanım kötülükten ibaret bu dünyada,
Yalnız senin gerçekliğinde buluyorum kendimi...

***

Anlatım bozukluğuyum aşkınla imlası dağılan,
Suskun bir çocuğun sakladığı kusurun mahcubiyetinde,
Bakışların bakışlarıma değse aşk oluyor artık,
İmkansız ama asla ümitsiz değil,
İsimsiz şiirler biriktiriyorum sana,
Belki bir gün okursun umuduyla...

***

Bekliyorum seni hiç kimsenin bilmediği bir dünyada,
Yalnız sen ve benden ibaret bir ütopyada,
Kirpiklerimde beliren çiy damlasısın sen,
Düşecek korkusuyla kaygılanırken göz kapaklarımdan,
Yorgun düşüp uyuyorum rüyamda yine sen...

***

Ruhu sevdam aşkının delhizine düştüm,
Düşerken bir umudu tutup var ettim,
Kırıldı kalın kabuğu kalbinin gülümsedi sevdan,
Eridim ruhunda kayboldu zaman,
Kalıba döküldü benliğim yok oldum,
Maddeden mekandan sıyrılıp sen oldum...