Rûya Şiiri - Taha Yavuztürk

Yıllardır bir rüya görmekteyim
Yedi saniye bilimsel olarak
Bana sorarsan ömürce...
Karanlık, puslu bir sokağa atıyorlar sanki beni
Kaçıyorum sokak sokak
Köşe başlarında soluklanıyorum
Sana çıkacak umuduyla dalıyorum her sokağa
Ceset yığınlarına çarparak ilerliyorum,
Peşimde eli kanlı sevdaları gözeterek.
Cebimden umudumu çıkarıp kokluyorum
Pes etmek yok deyip koşmaya devam ediyorum.
Sana ulaşırsam ;
Güneş doğacak sokaklara,
Gökyüzü masmavi, parıldayacak tekrardan
Belki uyanacağım bu iblis rüyadan.
Karanlığımı gömeceğim,
Umutsuzluklarımı yol yapıp üzerinden şehvetle geçeceğim.
Uyanmak kurtuluş, uyanmamak aşk
Bir ses geliyor caddelerin ötesinden
Bir koku alıyorum karanlığın içinden
Bir çift göz ilişiyor gözlerime
Peşinden sürüklüyor kalbimi
Hata yapma korkusuyla duraksasamda
Bu o diyerek sürüklüyorum ayaklarımı
Yaklaştıkça, uzaklaşıyor benden
Dokunmaya çalıştıkça kayboluyor
Ömrüm hep bir gece hep bir rüya
Rüyada sen
Kim olduğunu, nasıl olduğunu bilmeyen
Bu bilinmezliğe aşık bir ben.
Bir buzdağı gibisin
Görünen kısmına kör; görünmeyen kısmını görmeye çalışıyorum.
Bir nefeslik an
Bir yudumluk su
Saniyelik rûya
Ömürce bir aşk...