Rüya Şiiri - Ayşe Uçar

uyandım
sehpadaki porselen kuşlarımı öptüm
keyifsiz çiçeksiz menekşeme dokundum
kahve fincanlarını dağınık çay tabaklarını
topladım

ayılamadım hâlâ
gözlerimde bir ağrı ve kızıl bulanıklık

oysa
uyumaktan geldiler
gözlerime yürüyen güneşli günün asaleti
bile yüzümü aydınlatamadı neşemi yerine
getiremedi

sokağın
gürültüsüyse son sürat balkonda
mesai saati gerginliği sarmış kaldırımları
of!! telaşlı aceleci
adımlar

penceremdeyse
kanadı yırtık cızırtılı sinekler resitali anlaşılan onlarda
mesai telaşında

en iyisi sade bir kahve keyfiyle
dönem romanlarından birinin kısa kesitiyle
güne başlamak hoş olacak

daha kitabın
sayfalarını açar açmaz entrika kokuları
savaş çığlıkları iltihaplı tırnak izleri
vazgeçtim gönlüm vazgeçtim
derdimi deşmekten

.........

hatırladım
rüyamda geniş bir bahçedeydim
bahçede ters açan laleler yabanıl mantarlar
dev ağaçlar ve yapraklarını iştahla kemiren
kahve yeşil tonunda
çekirgeler sürüsü

bildiğiniz bu kabus karabasan ortamı
her şeyden bıkmış bezgin karıncalar böcekler
isteksiz öten kargalar sıska serçeler
ve
kapalı gökyüzü

anladım sizi sevgili gözlerim anladım
neden ağrılı neden sancılısınız

rüyamda
bile ferah iç açıcı bir ortam yok
of! bildiğiniz kaos yelpazesi yüzüme gözüme çarpan
Allahım! nereye kaçsam
nereye gitsem

- ülkem gibi sızılı her yer

.............

22092024
09:25