Hangi kızılın çığlığı söndürür
Gözyaşımla yaktığım ateşi.
Hangi karanlıkta boğulur
Yüzümdeki girdaplar.
**
Zaman, kıvılcım saçarken avuçlarımdaki hayale
Uçurumlar düşer parmaklarımdan.
Sanki her şey dururda öyle
Bir ben var olurum.
**
Yokluğun zarı çatlıyor tek celsede
Sonsuzluk bulaşıyor, sonu olan her şeye
Anne sütü gibi emiyor ellerim
Boşluğun kadife tenini
İsyankârca bir hezimet saçlarımı okşuyor
Araflar kaynıyor beynimde yankısız
Ve bir haykırış gümüş tadı ile dilimde
“Korkma! ez ki beni; ruhum elmaslaşsın.”
**
Yürü! Diyor sağ ayağıma bir ses
Kızılın maviye sarardığı yere kadar
Sidrenin sonsuza karardığı yere kadar
Durma sakın!
Durmak yok olmak…
Durmak yok; zaman var
Adım atma, sadece yürü…
Adım atacak ne zaman var.
Ve sakın ölme; sırası değil şimdi
Sonra ölürsün…
***
Kayıt Tarihi : 12.7.2019 09:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!