Rüya Şiiri - Türker Alpertonga

Gece sabah arası;
Uykuya düş molası!
Sancım beynimi yesin,
Kime düşmüş tasası?
Tilkim “Yat uyu” desin,
Değse Musa asası;
Tüm duvarlar delinsin,
Alsam Boğaz havası…
Orda, kıyı boyunda;
Kurtların dev aynası!
Küçük balık oyunda,
Kuyruğunda şekerler!
Balıkçı oltasında,
Tuhaf tuhaf şekiller!
Taşların ortasında,
Cesur kertenkeleler!
Arabalar yüzerken,
Teker takmış gemiler!
Yolcusunu bekleyen,
İskelede trenler!
Yolcuya bilet kesen,
Mavi cübbeli vaiz!
Muhtelif, farklı desen,
Elimde tahta valiz…
Bu yol nereye çıkar?
Ne işaret ne de iz!
Yağmur saçımı yıkar,
Kafam su gibi aziz!
Tepemdeki martılar,
Neden ediyor taciz?
Uzun uzun adımlar;
Kaçak fikrimin kozu
Koca koca dalgalar;
Dolduruyor havuzu
Havuzda kim yüzecek?
Kimin kuruysa tuzu
Denize kim girecek?
Geride yutan tozu!
Saydım hepsini tek tek,
Saymadım uğursuzu!
O şeytansa bu melek
Diğeri suda semek
Kocaman bir porsiyon,
Tabağımdaki yemek…
Bitmez mi bu aksiyon?
Her aklıma takılan;
Üstümden geçen kamyon!
Kına diye yakılan;
Silip attığım vizyon…
Tekrar sahile dönsem
Koşup nefesim kessem
Kumlar engel olmasın,
Kimse demesin; “Sersem!”
İsteyen öyle sansın,
Bedenim kuma sersem
Onlar derdine yansın,
Pembe göklere insem!
Yeşil bulutlar sarsın,
Yağmur bir daha yağsın,
Akıp gitsin vesvesem…