Bu ara çok sık karşılaşıyoruz rüyalarımda.
Bu dünyanın en zor şeyi.
Seni rüya da olsa seyreder iken.
Uyanmak mecburiyetinde kalmak imiş.
O sabah zehir olurmuş.
Güneş bedenini yakarmış.
Rüzgar senden umutlarını alır.
Dünya ile kol kola gidermiş.
Senden rüyada ayrılması bile zormuş.
Hele o bütün ihtişamınla gelişlerin yok mu!
Adamı sevinçten kör eder.
Öldürürmüş!
Ne Huma kuşları.
Ne bağda ki güller.
Ne o eski şiirler.
Ne de pir sultanlar, aşıklar, neşetler anlatabilmiş.
Biri derdim çoktur hangisine yanayım demiş.
Biri yiğidin ekmeği yok demiş.
Öbürü felek çakmağını çakmış.
Ve güneşler henüz hiç doğmamış!
08.02.2018
Alihan İşcenKayıt Tarihi : 10.2.2018 00:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!