Rüya Şiiri - Hamza Akman

Zaman zaman uykusunda kaldım en diri yalnızlıkların
Bir kadına sarılmayı başka bir kadından öğrendim rüyalarımda
Her defasında açık penceremden içeri giren o gizemli kuşun,
Yüzüme tokat gibi çarpan kanat sesleriyle sıçrardım yatağımdan

Yıllarımı, kendisiyle beraber çürüttüğüm bu eskimiş taş binada,
Zifiri karanlıkta bile mutfağın yolunu kolaylıkla bulabiliyordum artık
Rüyalarımı beslediğim yastığımın bir ucundan,
Buzdolabına kadar uzanan duvardaki boya çatlaklarını,
Eksik yanımla doldurmayı öğrendim gecenin dostluğunda.

Yine aynı ihtirasla yaşarken tüm bu olay örgüsünü
Mutfak kapısını araladığımda,
Bir bardak karşılıyor beni kahve lekeli desenleriyle, yemek masasında.
En son ne zaman yıkadığımı hatırlamıyorum,
Unutmuşum öylece içi ağzına kadar dolu kül tablasının kıyısında.
Şayet bana göre hiç kirlenmemişti o bardak
Kül tablası da birkaç izmariti daha kaldırabilecek kadar boştu,
Büyüyen göz bebeklerimin karşısında.

Buraya neden geldiğimi hatırlatır gibi
düşmekte su damlaları,
Kulaklarımı acıtan fon müzik edasıyla,
Aynı notalar dövülüyor bozulmuş musluk vanasında
Sahi ne oluyordu bana
Neydi bu korkunç, sanatsal yaygara?
Kafamın içindekiler o kadar karışmıştı ki rüzgarından kuşun
Saramadım düşüncelerimi
Dağıldı birden avuçlarımdaki tütün yaprağında

Bardağımı yeni bir şarkıyla tazelemek isterken
Bir tıkırtı duydum birden,
Sesin yankılandı aniden koridor boşluğunda
Eksik yanımı eksik bırakıp koştum sadece
Sigaramı külüne, bardağımı kirine hapsedip koştum
Boğuştum gecenin karanlığında
Demir yelkovan döverken akrebi
Takvim yapraklarının birine kısılıp kalmışçasına
Koştum yarının umuduyla

Odama girmeden farkettim
Gizemli kuş tekrar gelmişti yorgunluk sezdim duruşunda
Ayışığı vurunca kanatlarına
Camlarına çizdiğim resminin gölgesi belirdi pencere pervazında
Bir kadına sarılmayı başka bir kadından öğrenmiştim rüyalarımda
Bir kadına sarılmayı, gölgesinden öğrendim
Bir kuşun kanadında.