Rüveyda Şiiri - Latif Gökdağ

Rüveyda, dün seni gördüm rüyamda
Uğrun uğrun ağlıyordun çeşme başında
Omzuna konarken tek kanatlı hatıralar
Düşüyordu tekneye okyanusa gebe damlalar
Seni gören oğlaklar gelir de ellerine sürünür
Suyun aynasında Rüveyda, Şehrazat gibi görünür

Bir kalp var yer altında, usul usul atıyor
Dereler, ırmaklar pıhtılaşmadan akıyor
Düştüğü dallara baka baka döker içini kozalak
Bulutlar eleksiz gezer, dane dane ağlar başak
Dilimde "nûn" kilidi,göğsümde nâr peteği
"Rüveyda" desem,çatlar ağustos böceği

Kalk Rüveyda, evde bütün işler seni bekler
Çoktan kurumuştur çitlere serdiğin döşekler
Ardıç budağında anteni kırık radyo sallanır
Gölgesinde Rüveyda, sarmaşık gibi uzanır
Gözlerini eğ yamaçtan giden tavşanı teni
Ne mümkün getirmek geçen yılları geri
Kenarı yırtık terliklerinde bağa-bostana gir
Yularını kısa bağla, bağlara uzanmasın beygir
Sökün et, önce domesteslere savakla suyu
Etrafını ayrık otu sarmış, uzamamış boyu
Söğüt ağacının duldasında otur
Yazmanı da fasulye çalılarına tuttur
Varsın bulanık sular yavaş yavaş aksın arktan
Dudaklar kıpır kıpır, bir şey dilenir gibi Hak'tan