Rûveyda Şiiri - Nurettin Önder 2

en korkulu anlamımı al yüreğine sar
bir anne sıcaklığı sarsın afacanlığımı
bir sevgili aşkı kırsın serancamlığımı

ömrümün her anı sevdamdan yanadır
dağılışım sensizlikten Rûveyda
doğuşum gözlerinin güneşe değdiği an
ölüşüm akşamın hüzne kül olduğu zamandır
bela dediğim ayak bileklerine bağladığın şiirim
reva gördüğüm kör düğüme dönen yüreğimdir Rûveyda
kavruk tüm kum saatleri
bilmem kaçıncı salise kaçıncı dakikadır, andır
mihmandır bilmem ezeline yazan kalemin mürekkebini işgal eden legal isyandır ..
göğüs kafesime dar bu hangi candan öte candır
damarıma akisler bileyerek çığlıktan öte akan kandan öte kandır
lâ’kin;
varlığına büyüyen ömrümün mim noktasında olan bu kaçıncı öteden bir haldir
konuş, konuş anlat yüreğine Rûveyda..

beklemek.. beklemek
sâfi, dervişler gibi beklemek
yüreği her akşam ikiye bölüp beklemek
yaratılanı yerip yaratana soğumamak beklemek
sabır gömleğini en uç noktasına asıp çile dağının
kar-borana mıhlayıp ruhumu
ilelebet seni beklemek Rûveyda
yaratılışımın mahşerini bilip,
kırk ikindiyi sarıp gözlerime
milyon sırt ağrımı gönül değirmeninde
öğütüpte seni beklemek.

-n u r e t t i n ÖNDER