binyıl geçmiş nüshası yok
cümle âlem bilir de kendimden saklarım
rüsva olduğumu
oysa her viraj keskin sayılmaz dönersen kendine
insan kendi ölümüne yas tutabilir mi
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Rüsva olmak bin yıl önceden, bireysel bir bir hal olmasa gerek. Bin yıllık rüsvalık gibi anlamak lazım. E bin yıllık rüsva olmanın içine ne katarsanız katın hadi. Şimdi bu kısacık şiiri anlamaya çalışmak zaman alır, anlatmaya çalışmak ise zaman ve emek işi değildir. Sosyal ve felsefi yanının ağırlığı altında ezilir insan. İşte bu kısacık şiire kitaplar da yazılabilir ama o da yetmez kanımca.
' insan kendi ölümüne yas tutabilir mi '
Hele şu son dizeye bakın. Son zamanlarda okuduğum en anlamlı dizelerden biridir. bendeki çağrışımları çok güçlüdür. Ve şairini de konuşturmak lazım. Yani şairi bile bu son dizeyi kitaplarla anlatamaz. İşte şiirin gücüdür bu. Şiir budur. Bir dizeye bütün bir dünyayı sığdırmaktır.
Biliyorum ne yazsam üvertür kalır. Saygılarımla...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta