Bu dünyada kimse bilmedi kıymetimi
Çektim kendi kendime dertlerimi
Ne kalleşler gördüm ben yeryüzünde
Hep yalan vardı sözlerinin içinde.
Beni vefasız insanlar soldurdu
İnsanlara güvendikçe ruhum bizâr oldu
Bu dünyanın hallerini hiç anlamadım
İçinde un ufak oldum yaşayamadım.
Kimi zaman kor düştü içime
Kimi zaman su serpildi yüreğime
Maziye gömüldü artık anılar
Hala canımı yakıyor eski hatıralar.
Sevdiklerimden vazgeçemiyorum
Yapılanlara hep göz yumuyorum
Silemiyorum bir kalemde hiç kimseyi
Bulamıyorum mutluluk denen adresi.
10 Eylül 2015
Halide KöksalKayıt Tarihi : 19.3.2018 20:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!