Rumî'den Cevap Şiiri - Nimet Öner

Rûmî’den Cevap

Ey incinen gönül, ey gözyaşını kalbine gömen,
duydum feryadını şikâyetin kalbime düştü.
Unutma seni üzenler kendi yaralarının aynasında boğulur
senin ışığın onların karanlığına değince gözleri kamaşır, bakamazlar.

Diyorsun,
Neden hep ben?
Çünkü gül, dikeni taşır
gülüşün, sabrın, sevdan dikenlerin içinden açar.
Üzülme diken güle değil, gül dikene sabreder.

Bazen Hak seni kırık bir testi gibi sınar ki içindeki su berrak görülsün
sen kırıldıkça ışığın sızar, ağladıkça daha çok parlar.
Affetmek onların değil senin yükünü hafifletir
affetmek kalbine merhametin suyudur.

Gel, içindeki acıyı yak, kül olsun
O küllerden sabır kuşu doğar.
Kanatlarını Hak’a açacak, seni üzenlerin ismini unutacaksın.
Kim incitirse incitsin sen Hak’ın sevdiğisin değerin azalmaz.
Başını eğme sakın bir gün senden geriye sadece ışık kalacak.
Yürü ışığa
Hiç durma.

Azra Nimet Öner