Rüküş Taşgın Şiirleri - Şair Rüküş Taşgın

Yine düştü gönüle har-ı Nar
Oldu Gül, de Bülbüle aşkı yar
Sanma ateş biter olurum ağyar
Koşarız biz Ufuk’ta hedefimiz var

Ey sevgili etme bize Ahu- zar

Havada uçan kuşlar
Suda yüzen balıklar
Gökte dönen yıldızlar
Allah der Hu Allah

Aşıkların her nefesi

Gönül diliyle söylerdi her sözü
Allah’ın zatıydı yaratılış özü
Çok keskin görürdü iki gözü
Nazarı kül eyledi A.Z kutbu hz

Nazar etti aşka düşürdü bizi

Burkuldu yüreğim tebessümü giyindim
Çok bekledim sevgili özleminle yetiştim
Aşk'ı bilmezdim şimdi aşık denildim
Sevdim ve sevildim bilmiyorum ben kimim

Takıldım düştüm dikenlerde yürüdüm

Muhammedi aşkına yarattı Mevla
Aşksız hiçbir yüz gülmedi Can'ım
Yorulmadan yürünmüyor yol dediğin
Sevdasına yanmayan ölmüyor Can'ım

Çağlayıp coşuyor insan dediğin

Ey nefsim gel iki kelam edelim
Hoş gelir gönülden esen bu seda
Bırak yakamı ben hakka gideyim
Ne sen kal ne ben gel biz olalım

Dışardan bakınca cismim toprak

Allah aşkını bildim bileli
Gönlüm sanki mühürlendi
Baki kaldı bende bir dem
Beden sanki yenilendi

Şaştım bazen hallerime

Görünmez bir yola baş koymuşuz
Mechule yüruyen garip yolcuyuz
Aşkın muradıyla mest olmuşuz
Miraca yürüyen bir garip yolcuyuz

Peygamber aşkını tadan bizleriz

Akıttık gönül özünden şarabı kevser
İçenler mest olur, nefreti kini keser
Senlik benlik kalmaz, bizi bir eyler
Yapan ben, içen ben , bilenler sezer

Cümle alemim , iyi kötü benim eserim

Sen kim,ben kim ,yoktur hakikatte
Ruhumuz tektir tek, baştaki hilkatte
Levhi mahfuzda yazıldı kaderimizde
Ne sen kaldın ne ben bu düşüncede

Gel can hoş beş edelim iki kelimede