Ruhunun Gölgeleri Şiiri - Sessiz Kadın

Hayat öylesine garip ki
Derinlemesine yorar insanı
Feleğin şaşar ne yapacağını bilemezsin
Karışır duygular
Kendinle savaşır kendine yenilirsin
Yok olmak görünmez olmak istersin
Farkındasızlığı bulmuşken farksız olmayı tercih edersin
Tarif edemezsin
Bir hiç olmak istersin olamazsın
Kendini gölgelerle savaşırken bulursun
Ruhunun gölgeleri sana meydan okurken kadehler kırılır
Mürekkepler biter hayatını yazamazsın
Hayatın mürekkepsiz kalem gibi olur
Ölü bir ceset gibi..
Aynada gördüğün kadın sen olamazsın
Gözleri mor gözleri yaşlı
Silkinmek istersin silkinemezsin
Gölgeler büsbütün sarar karanlıkla savaşamazsın
Aydınlığın karanlıktan gelip karanlığa gideceğini bilemezsin
Kendinle savaşırken kime kazanıp kime yenileceğini bilemezsin
Güllerin arasına atlamak istersin
Dikenlere takılır, kana benzersin
Kendini kontrol edemezsin, davranışlarından sorumlu tutulursun
Adaleti ararken adaleti yok edersin
Kendi kurallarını çiğner onlara bağlı olduğunu söylersin
Aşkı bulur aşkı reddedersin
Ormanların arasında dolaşırken bataklığa saplanırsın
Hatalardan çok onlara odaklananların düşman olduğunu bilemezsin
Yok etmek istersin suçlanırsın
Bıkarsın ve ölmek istersin.
Sessizce ölmek. Bir hiç şeklinde ölmek..