Ruhunun Elleri Şiiri - Ömer Pilten

Peri suyunun kenarında papatya toplayan kız!
Güneşin takip ettiği sensin.
Zannetme ki güneş hep doğar ve hep batar.
Su sesine meleyen kuzuların şarkısı,saçlarındaki örgülere yazılmıştır halbuki.
Ve sen,
Munzurun kenarında kekik toplayan kız! Tebessümüne mübtela olunca rüzgar. Nereye,nasıl eser?
Güldüğüne meltem, kızdığına fırtına....
Peri suyu kenarında papatya toplayan, kuzuları otlatan kız!
Munzur çayı kenarında kekik toplayan,papatya suyu ile sıvazlanmış sarı örgülü saçları olan mavi gözlü, yanık tenli, yanağında bir kaç güzel çil ve gamzeleri olan kız...
O kız ki, hasrete vuslat olmuş, müstakbele ayna olmuş ve maziye perde olmuş bildim. Öylece elindeki değneği sazı, sırtındaki heybeyi ömrünün yazı bildim.

Ruhunun elleri üşümüş belli.
Düşlerinde haydutlar kol geziyor olmalı. Bakıp görmediklerin var, görüp bakamadıkların.
Yutkunmak gibi mahfuzlanmış sözcükler. Sen aynana bir daha bak.
Sırrında seni görürsen bil ki,sabah olmak üzeredir. Sabır!
Peri suyunun kenarında papatya toplayan kız sabır.
Sana sıcacık, azıcık ve ufacık bir konak lazım...