Bana darağacı kurup giderken
Urganı yağladım ruhun duymadı
Sehpaya tekmeyi vurup giderken
İlmeği bağladım ruhun duymadı
Sarıldım sükûta, feryat yok dilde
Tebessüm lütfedip insafa gel de
Seni fısıldadım canhıraş hâlde
Gülerken ağladım ruhun duymadı
Bir kula reva mı bu kadar eza?
Bu kadar işkence, bu kadar ceza?
Yaralı gönlümü yatırdım tuza
Demirle dağladım ruhun duymadı
Böyle kırık dökük yaşamaktansa
Böyle yırtık sökük yaşamaktansa
Böyle boynu bükük yaşamaktansa
Ölmeyi yeğledim ruhun duymadı
Kayıt Tarihi : 31.10.2019 01:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!