Ruhun Duymadı Şiiri - Sedat Kocabey

Günlerdir kıvrandım yanı başında
Ne demek tenime tenin uymadı
Herkesler kahroldu senin dışında
Kapında ağladım ruhun duymadı

Oyuncak misali elinden attın
Vefasız tavrınla çok da rahattın
Nasılda her gece uykuya yattın
Kalbimi dağladım ruhun duymadı

Ne kötü söyledim ne yerdim seni
Oysa kazanmaktı tek derdim seni
Ben ki ölesiye severdim seni
Aşkınla çağladım ruhun duymadı

Ben sana değil de kendime kızdım
Çöktüm bir köşeye öylece sızdım
Daha düne kadar zaten yalnızdım
Karalar bağladım ruhun duymadı