Ruhun Düşen Notaları

Niye duymuyorsun kalbimin kayıp frekansını?
Ruhum bir piyano, tuşları dilsiz,
Hayallerim bir akustik gitar, telleri paslı
Bedenim çalınmış bir melodinin enkazı…
Yankılanmıyor bu odada.
Neden?
Neden bu sessiz çığlık
Neden ritimsiz bu yangın?

Diyorum ya, gökyüzü bir nota sehpası
Notalar düşüyor yağmur gibi,
Bulutlar *do diyez, rüzgâr fa bemol…
Ama ben
Kör bir nota gibi sıkışmışım araya,
Islak bir kâğıt parçasıyım,
Mürekkebim dağılıyor
Nefesim yetmiyor
Soluk alıp verişim bir metronomun sarkacı.
Sol elim sağ elimi tanımıyor…

Adımlarım yürüyen merdivende geri geri sayan bir çocuk
Yukarı çıkıyorum, aşağı düşüyorum.
Neden ?
Neden dengem karanlıkta bir körün bastonu gibi sendeleyip duruyor?
Neden bedenim hep yarım adım geride?
Neden?
Neden uyumsuz bu dans?

Gecenin karasında, ruhum bir ateşböceği gibi yanıp sönüyor,
Ama ışığı yetmiyor kendi gölgemi aydınlatmaya…
Neden?
Neden bu karanlık bana ait?
Neden yıldızlar bile uzak?

Diyorum ya, ruh ritim tutmazsa beden bir enkaz!
Kırık teller, bozuk tuşlar, kopuk kablolar,
Bir stüdyo terk edilmiş
Bir sahne toz içinde…
Derken, bir çocuk çıktı, sahnenin ortasına
Elinde kırık bir keman,
Tellerini söküp bana uzattı
"Al," dedi, "suskunluğunu bağla şu tellere''…
Fakat ben
Mikrofona sarılmış,
Bir bıçak sapladım ses tellerime