Derken melankoli, ezeli dostu hüznün
Kendimi mutlu iken mutsuz hissetme halim işte, sevdiğim şeyleri kaybetme dürtüm
Nereden, kimden kaldı bilmem, sevdiğim her şey yanımda ve henüz hiçbir şeyi kaybetmemiş iken
Ansızın çekip gidecekmiş veyahut bir rüyanın sabahına uyanacakmışım gibi hisler
Beklide bir türlü yüzleşemediğim ve henüz tanışamadığım fobik korkularım vardı
Veyahut küçük masum paranoyalardı ya da herneyse
Varlığından ziyade yokluğunun da zarar verebileceği türden
Nefes alan ve bir tene bürünmüş ruhun türlü cinas hallerinden biri işte…
Kayıt Tarihi : 20.9.2008 13:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!