Ruhun Ateşi Şiiri - Nimet Öner

Ruhun kendi ateşiyle yüzleşmesi

Üçüncü Sır Ruhun Ateşi

Kuyudan çıktım
zamanın zincirini çözdüm
ama önümde daha karanlık bir kapı vardı

Kapının üstünde bir yazı
Kendi ateşine dayanabilir misin

İçimde yanmaya başlayan kıvılcımı gördüm
O kıvılcım bir çocukken sakladığım korkulardan
unutmak istediğim yüzlerden
ve kimseye anlatmadığım rüyalardan doğuyordu

Ateş büyüdükçe
ben küçüldüm
Ateş büyüdükçe
ben çıplaklaştım
Çünkü sır bana fısıldıyordu
İnsan sakladıklarının toplamıdır
Ve ateş onları tek tek görünür kılar

Alevler içinde eski benlerim yürüdü
birinde kırgın
birinde hırslı
birinde umutla yanıp sönen gözler
Hepsi bana bakıyordu
Hepsi bendi

O an anladım
ateş yakmak için değil
aydınlatmak içindi

Üçüncü sır şuydu
Kendi ateşini reddetme
onu kalbine taşı
çünkü ışığa çıkmanın tek yolu
önce kendi yanışını seyretmektir

Ateş beni yakmadı
Ateş beni doğurdu

Azra Nimet Öner