Ruhlar başıboş değil, Rab’bin muhatabıdır,
Mükâfat veya ceza, ruhun kazandığıdır…
Ceset ölür ve kalır, ruhlarımız ölmezler,
Gâfil idrak edemez, inkârdan dönemezler…
Ruhlarımız kodlanmış ki konuşturulmuşlar,
“Rab’biniz değil miyim? “ sözünde bir olmuşlar…
Ölüm ki yokluk değil, ruhun bedenden ayrı,
Ruh ezelî değildir, emirler dinler gayrı…
Beden ruhun kalıbı, bedeni mekân tutmaz,
Beden cinsinden değil, ruhlar anlaşılamaz…
Bedenin efendisi, ruhumuz ebedîdir.
Beden ruhun kölesi, sonu mahşer yeridir…
(2001)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 27.5.2011 07:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!