Ruhumuz! Şiiri - Mehmet Sever

Ruhumuzun kör kalışları değil midir bizi okyanusun ortasına savuran, yalvartan -sahipsiz bir köpek misali- bir yumruk yürekten "sevgi" diye... Doyunca sevgiye nasıl kamaştırır gözleri sevilen insanın bakışları, nasıl bir yangındır ki bu benliği öylesine ısıtır ki yüzyıllarca yetecek bir yumuşacık sevgi depolanır sanılır gönle... Beden bırakır kendini öylece sahile vuran dalga misali sevilenin ayaklarına ve gökkuşağının zaferi çığlık çığlık haykırır evrene "Bu benim zaferim! " diye... dil susar, sussun...Gözler konuşsun, aşk terennüm edilsin bakışlarla ki dağların doruklarındaki karlar, çığ olup dökülsün âşıkların üzerine ve gizemiyle kalsın aşk...